Avonturen

Inmiddels zijn we weer een paar weken aan het werk. We hebben op 21 april ons 1-jarig huwelijk gevierd. Bijzonder om het eerste jaar van ons huwelijk in Malawi te hebben geleefd. We hebben elkaar goed leren kennen en veel tijd met elkaar doorgebracht.

Afgelopen week hebben we nog bijzondere dingen meegemaakt, waar we graag uitgebreid verslag over doen.
Woensdag om een uur of 16 kreeg Frank een uitnodiging van een collega van het ziekenhuis. Zijn dochtertje werd die dag 1 jaar en van 18-19 uur zou het feestje zijn waar hij ons ook graag bij wilde hebben. We gingen na het werk eerst nog even hardlopen, maar zijn toen naar het feestje gegaan. We liepen er naartoe, maar halverwege werden we door de zoon van Franks collega met een motor opgehaald zodat we sneller bij het feestje waren. Het was heel leuk om te zien hoe feestjes hier in Malawi worden gehouden: een kringverjaardag in Malawi. Er werd gedanst en daarna gegeten. Eerst mochten de mannen eten, daarna stonden de vrouwen in de rij. Wij kregen ook een bord met nsima, rijst, kip en hele scherpe chilisaus (van het ziekenhuis). Na het eten hield de vader een speech, en werden wij ook uitvoerig bedankt voor het komen. Na de speech werd er gedankt en dat was een teken dat het feestje klaar was. Een erg leuke ervaring!

Op vrijdag hebben we samen de koningsspelen georganiseerd voor de klas. Eerst ontbijt op school en daarna allerlei Hollandse spellen: een parcours lopen met een lepel in de mond waar een ei op ligt, flessenvoetbal, snoephappen, toren bouwen van spaghetti en marshmallows, kruiwagenrace en estafette. Het was een groot succes!

Op het moment dat we dit schrijven, zijn we net terug uit Mozambique. Eerder schreven we over ons avontuur naar de grens van Mozambique, waar we niet over konden zonder te betalen. Ons plan was toen naar de immigration in Malawi te gaan en daar te betalen voor een nieuw visum. Maar helaas, na een paar uur wachten bij de immigration kreeg Frank toch te horen dat dat niet zomaar ging en wel een paar dagen zou duren. Die tijd hadden we niet, want maandag verloopt ons visum al... Oftewel: toch nog een poging doen om Mozambique in te gaan, zodat we terug Malawi in weer een toeristenvisum kunnen krijgen (die op dit moment gratis is voor Nederlanders). Om Mozambique in te mogen, heb je een reservering van een hotel nodig. Op internet is maar heel weinig te vinden en we kregen van geen enkel hotel in de buurt een reactie voor een reservering. Uiteindelijk vonden we een via booking.com, op 4 uur rijden. Ons plan was om met die reservering de grens over te gaan en dan de reservering te annuleren, om dezelfde dag weer terug Malawi in te gaan.
We wilden niet met de auto de grens over, want dan zijn er nog meer regelingen nodig. We zijn daarom met de auto naar een lodge gereden, een kwartier van de grens vandaan, waar hij veilig kon staan. Vanaf daar zijn we met een minibus naar de grens gereden (een busje voor 12 personen waar we nu met zo'n 25 man in zaten, kostte gelukkig maar 25 cent per persoon). Bij de grens aangekomen renden er allemaal mannen naar ons toe die ons per motor de grens over wilden brengen naar Milange in Mozambique. Uiteindelijk liepen er 2 met ons mee, maar eerst moesten we de grens nog over. De reservering voor het hotel werd door de Mozambiquaanse immigration niet als reservering gezien, want er was geen betaalbewijs. Dat komt omdat we niet online konden betalen... Na wat heen en weer gebel met de eigenaar van het hotel was de immigratiemeneer nog niet tevreden. Hij wilde per se een betaalbewijs zien. Dit kregen we overigens allemaal van een man te horen die voor ons vertaalde, want in Mozambique spreekt iedereen Portugees en geen woord Engels. Diezelfde man wilde ook voor ons wel Malawiaanse kwachas wisselen naar Mozambiquaanse meticais, en dan op een of andere manier het hotel betalen zodat zij een bonnetje naar ons konden sturen. Uiteindelijk was dit gelukt, maar we waren inmiddels wel 2,5 uur verder. Toen we eenmaal het betaalbewijs hadden ontvangen, moest dit nog geprint worden. Het via de telefoon laten zien was niet genoeg. En toen dit allemaal gelukt was, was de man die een stempel in ons paspoort moest zetten natuurlijk verdwenen.
Al met al waren we na 3 uur de grens over. De motortaximannen stonden gelukkig nog steeds te wachten. Zij konden ons naar Milange brengen. In de regen keihard met de motor vond vooral Esther best spannend. Maar gelukkig waren we nu in Mozambique! Er werd ons verteld dat ze ons niet dezelfde dag terug de grens over zouden laten gaan, nadat we gezegd hadden dat we een nacht zouden blijven. Maar het gereserveerde hotel was nog wel erg lang rijden... Dus nieuw plan: op zoek naar een hotel in Milange. Dat was snel gelukt en even later zaten we aan de friet met kip.
's Middags hebben we op de hotelkamer gechilld en nog even een rondje door Milange gelopen. Het is een grotere stad dan Mulanje en dus nog drukker. Vanaf een uur of 15 begon de club aan de overkant van de weg met muziek draaien, en dit heeft tot de volgende ochtend 5 uur geduurd. Het was zo hard dat het leek of de muziek in onze hotelkamer aan stond. Gelukkig hebben we toch nog wat slaap kunnen pakken. De volgende ochtend liepen we na een ontbijt het stuk van Milange terug naar de grens. Waar we er gister 3 uur over deden, waren we nu binnen 20 minuten weer in Malawi! Met een nieuwe stempel in ons paspoort, dus we kunnen blijven.
Vervolgens gingen we weer met een minibus terug naar de auto. De minibus werd bij elke stop steeds voller, op een gegeven moment zaten we weer met 25 man (en kip) in het busje, maar ook toen konden er nog wel 2 mensen bij: in de achterbak. Zelfs de man met kip op schoot moest lachen, omdat dit toch wel erg bijzonder was.
Uiteindelijk terug bij de auto na een bijzonder avontuur. We zijn blij dat we weer in het vertrouwde Malawi zijn!

Bezoek uit Nederland 2.0

Afgelopen 1,5 week hebben we mogen genieten van Ilona's aanwezigheid! Op 4 april kwam zij aan in Blantyre, waar Frank haar heeft opgehaald. Ontzettend leuk om iemand op bezoek te hebben aan wie we ons leven hier konden laten zien. Het vorige bezoek was in december, dus we waren er wel weer aan toe. Het leuke van bezoek is dat je ook gelijk hoort hoe dingen overkomen in Nederland en in hoeverre het dan klopt met de werkelijkheid:

• ons huis bleek aan het huis van de buren vast te zitten (weinig privacy);
• onze eigen tuin bleek een stuk kleiner;
• de theevelden/de berg zijn echt op nog geen minuut lopen te zien;
• Esther geeft aan 5 verschillende niveaus les dus ook echt 5 verschillende dingen tegelijkertijd;
• in het donker rijden is lastig want er lopen veel mensen over straat die je dus echt niet ziet
• een slaapritme van om 20.30 uur naar bed gaan en om 6.00 uur opstaan is in Malawi dus echt normaal

De eerste dagen hebben we Ilona de mooie plekken van Mulanje laten zien. Eerst de golfclub waar we bijna ieder weekend zwemmen. De dag erna naar een ander zwembad, waar Ilona en Esther lopend naartoe zijn gegaan. Een prachtige wandeling langs dorpjes en theevelden. Frank ging voetballen, wat nu ongeveer om het weekend gebeurt. Deze keer zelfs 2 keer gescoord! Helaas hebben Ilona en Esther dit niet kunnen zien, omdat de locatie van de wedstrijd op het laatste moment wijzigde en dat toch wat ver lopen was...
Nog een dag later gingen we naar Thuchila: een mooie natuurplek waar je kan zwemmen en genieten van de rust. Ook een plek waar we vaker heen gaan.

Op maandag begonnen we onze vierdaagse hike op Mount Mulanje. De eerste dag liepen we zo'n 5,5 uur en stegen we 1400 meter. We kwamen al vroeg in de middag aan bij de hut en konden daar heerlijk genieten van een warme 'douche', noedels, kaartspelletjes, en verse muntthee (van onderweg geplukte munt). 's Avonds koken we pasta op ons eigen kampvuurtje en daarna is het tijd voor het toetje van de dag: liggend op een grote rots sterren kijken.
Op dag 2 van de hike staat de top op de planning! Sapitwa is de hoogste piek van Mount Mulanje en ligt op 3002 meter. Het eerste stuk ging prima, tot we bij een open steil stuk aankwamen... Daar bleek de enige oplossing: op handen en voeten naar boven klauteren en hopen dat je voeten niet wegglijden, aangezien je dan meters naar beneden valt. Vervolgens kwamen grote rotspartijen, waar grote sprongen voor nodig waren en af en toe de reddende armen van onze guide die ons omhoog trok. Na 3,5 uur klimmen stonden we dan eindelijk veilig op de top! Een fantastisch uitzicht en vooral een trots gevoel. En toen de weg terug nog... Het was lang, we waren moe, de zon was sterk en we hadden weinig water. Maar gelukkig kwamen we glibberend en glijdend toch nog veilig beneden. Een hele overwinning!
Dag 3 begon met een verhaal van onze guide over de top, waarbij hij benoemde dat het betekent "Don't go there". Fijne informatie voor achteraf ;). Dag 3 was een lange hike in een prachtige omgeving. Elk stukje van de berg ziet er weer heel anders uit. We gingen via de Linje pools, waar we een frisse duik hebben genomen. Uiteindelijk kwamen we bij de volgende hut aan en konden we nog even genieten van de zon.
Op dag 4 gingen we als een speer! Er stond zo'n 6 uur voor, maar we stonden binnen de 5 uur beneden bij de auto. Halverwege deden we nog een stop bij watervallen, waar het begon te regenen. Voor de ervaring toch maar een duik genomen en vervolgens ging het alleen maar harder regenen. Soppend kwamen we na 4 mooie dagen aan bij de auto. Wat een avontuur was dit!

Na deze mooie hike hebben we in het weekend Ilona meegenomen naar Zomba. Een stad hier zo'n 2 uur verderop, waar we regelmatig heen gaan voor lekker eten :) Alle leuke restaurants laten zien, een historical tour door Zomba gedaan en op zondag toch ook nog maar even een hike op het plateau van de Zomba mountain gedaan.

Zondagmiddag namen we afscheid van Ilona. Zij gaat nu verder reizen door Malawi, wij moesten weer naar huis om de laatste 9 weken werken in te gaan. Gelukkig zien we Ilona begin mei nog even voor ze terug naar Nederland vliegt. Mochten jullie haar reis willen volgen en meer lezen over Malawi, volg haar dan op Polarsteps ;)

Liefs,

Frank en Esther

ps. Het klagen over de hitte is eindelijk over! We hebben het zelfs af en toe koud gehad de laatste dagen!

Korte update

Hoi allemaal,

Hierbij weer even een update van de afgelopen tijd. De vliegtickets zijn inmiddels geboekt! We tellen af naar 18 juni. Maar voordat het zo ver is, staan er nog heel wat leuke dingen op de planning. Afgelopen week zijn we opnieuw een nachtje de berg op geweest. We hebben deze keer een andere kant van de berg gezien, waar veel meer regenwoud is. Erg mooi, maar ook erg glibberig en we moesten ons zelfs een paar keer door het water waden, omdat het water zo hoog stond... Gelukkig zijn we weer heelhuids thuis gekomen. Het paasweekend bestond verder uit even kort aansluiten bij de kerkdienst (na 1,5 uur gingen we weg, de dienst duurde in totaal 4 uur), waarna we zelf nog wat liederen hebben gezongen met David en Marleen en hun kinderen bij een prachtige natuurplek. Zo proberen we de dagen te vullen, terwijl we ondertussen Esthers familie erg missen die nu een weekend met elkaar weg zijn.

Helaas is het niet alleen maar goed en gezellig hier, want afgelopen week zijn alle blanken hier om de beurt geveld door een virus... Frank kwam vorige week misselijk uit zijn werk naar huis, waarna hij een paar keer heeft overgegeven en zijn darmen de rest van de week wat van slag waren. Esther kwam Eerste Paasdag misselijk terug van de natuurplek, waarna ze de hele avond/nacht heeft overgegeven... Hopelijk is het snel helemaal voorbij.

Vanochtend hebben we -ondanks de misselijkheid van Esther- een tripje gemaakt naar Mozambique. Althans, we hebben een poging gedaan. We wilden namelijk even het land uit, omdat ons visum bijna verloopt. Als we het land even uit zijn geweest, kunnen we weer een (gratis) toeristenvisum krijgen. Als we in Malawi blijven, kunnen we een ander visum aanvragen, wat neerkomt op 50 dollar per persoon. Een collega van Frank ging met ons mee, een Malawiaan die vaker de grens over gaat om wat boodschappen in Mozambique te doen. Helaas is het voor Hollanders minder makkelijk. We kregen de informatie dat we een boeking van een hotel/restaurant nodig hadden om te laten zien waar we heen zouden gaan in Mozambique. De Malawiaan ging daarop Mozambique in, op naar een restaurant om voor ons een reservering te maken en dat op papier te kunnen laten zien. Wij zouden intussen bij de grens van Malawi op hem wachten. 2 uur later kregen we een bericht van hem dat hij terug was bij de grens en op de 'big boss' moest wachten die de reservering moest goedkeuren. Dan zouden we een stempel in ons paspoort krijgen. Nog een uur later kwam de 'big boss' dan eindelijk opdagen, het was dezelfde persoon die had gezegd dat we een reservering moesten laten zien en we dan de grens over zouden mogen. Inmiddels werd dit een ander verhaal: we zouden elk 50 dollar moeten betalen voor een stempel in ons paspoort. Er viel niet in discussie te gaan, het was betalen of het land niet in. Zoals de Malawiaan zei: "These people, they are tough". Principieel zoals we zijn hebben we de 50 dollar niet betaald, dat gaan we wel doen bij de immigration wanneer we een nieuw visum aanvragen...

Inmiddels zijn we weer veilig thuis en is het verder aftellen naar donderdag, wanneer Ilona hier hoopt aan te komen. We hebben volgende week onze laatste schoolvakantie (een vervroegde meivakantie), en gaan dan dus met Ilona op stap. Erg veel zin in!

Tot een volgende keer weer,

Frank en Esther

Op 2/3e!

Hoi!

We zitten vandaag precies op 2/3e van onze tijd in Malawi! De tijd vliegt hier voorbij, maar we kijken stiekem toch ook wel weer uit om naar Nederland te gaan. We missen onze families en vrienden en willen hen graag weer zien. Gelukkig komt over precies een maand Ilona bij ons op bezoek, daar hebben we erg veel zin in!

We genieten nog altijd heel erg van de mooie natuur en de aardige mensen hier in Malawi. Naast het werken hebben we veel vrije tijd waarin we veel leuke dingen doen. Zo zijn we in de voorjaarsvakantie weer een paar dagen naar Lake Malawi gegaan waar we heerlijk hebben gerelaxed. Dat was wel nodig, want het weekend ervoor hadden we weer Mount Mulanje beklommen. Een flinke wandeltocht met veel hoogtemeters, maar het uitzicht was fantastisch.

Frank heeft inmiddels ook zijn debuut gemaakt bij het voetbalteam Mulanje Mission Socials. Uiteraard als een echte Ajacied, scoorde hij bij zijn debuut. Het is een leuke manier om meer mensen hier in de omgeving te leren kennen. Al zijn de voetbalvelden hier toch echt van nog slechtere kwaliteit dan in Nederland. Je verlangt vanzelf weer terug naar kunstgras.
Het werk voor Frank in het ziekenhuis bestaat voornamelijk uit het aansturen en helpen van het maintenance team en af en toe nog bij het youth centre.

Voor Esther gaat het lesgeven nog altijd goed, het zijn erg slimme kinderen en dan is het soms even zoeken op welke manier zij de kinderen goed kan uitdagen. In januari was er ook een vacature uit gegaan voor een nieuwe juf of meester en we kunnen meedelen dat er een stel is gevonden die allebei leerkracht zijn! Wij hoeven in ieder geval niet nog een jaar te blijven dus ;)

En dan willen wij jullie ook vragen of jullie mee willen zoeken naar een woning voor ons wanneer wij weer naar Nederland komen. Wij verwachten halverwege juni weer naar Nederland te komen en hopen dan zo snel mogelijk onze eigen woning te hebben. Kopen is helaas geen optie voor ons, dus zijn we op zoek naar een huurwoning. Als je meer wilt weten over waar wij precies naar opzoek zijn, stuur ons dan gerust een berichtje.

Tot een volgende keer weer!

ps. Kijk even bij video's voor wat beelden van de afgelopen tijd.

Begin 2024

Hoi allemaal,

Het nieuwe jaar is inmiddels al even bezig, hoog tijd voor weer een update! De feestdagen zijn hier voorspoedig verlopen. Met kerst hebben we twee keer een poging gedaan tot buiten dineren, en tot twee keer toe moesten we ons in hoog tempo naar binnen verplaatsen vanwege de regen. Helaas, maar toch fijn dat het regenseizoen nu echt begonnen is. Tot nu toe valt het ons nog mee, omdat we de meeste dagen afwisselend regen en zon hebben. Het lastige is vooral dat er na een regenbui riviertjes over straat lopen, omdat de grond al die regen niet echt aan kan. We zijn dan ook erg blij met onze kaplaarzen. Hardlopen, wat we nog steeds drie keer per week doen, is met al die plassen best een uitdaging, maar het gaat. Vooral oppassen dat we niet uitglijden. Met de regen is de temperatuur gelukkig wat gedaald. De afgelopen dagen hadden we zelfs even een trui aan (omdat 25 graden koud aanvoelt...). Als de zon tussendoor schijnt kan het daarentegen wel weer erg warm voelen. Je voelt als het ware de vochtige lucht van de grond afkomen.

Op het werk gaat alles voorspoedig. Frank is nog altijd in de weer bij maintenance, en daarnaast bij het Youth Centre. Afgelopen week is hij twee keer mee geweest naar een andere jeugdgroep hier in de buurt. Er wordt dan overlegd hoe het er daar aan toe gaat en gecheckt of het nog volgens plan gaat. Het Youth Centre in het ziekenhuis ondersteunt de andere jeugdgroepen, dus houdt ook in de gaten hoe het daar gaat. Het was mooi om te horen dat er bij een van de groepen geen tienerzwangerschappen meer zijn geweest sinds die jeugdgroep geopend is.

Esther is na de vakantie in de klas begonnen met het thema "Rond de wereld" en behandelt iedere paar dagen een ander land. De kinderen zijn erg enthousiast om hierover te leren. We behandelen daarbij ook ingewikkelde dingen, zoals het communisme, de Koude Oorlog, Berlijnse muur en de Tweede Wereldoorlog. Maar ook de haka is voorbij gekomen. En dan is het natuurlijk extra leuk dat er sinds kort een student uit Nieuw-Zeeland in Mulanje is die ze een stukje van de haka voor kon doen!
Verder zijn de citotoetsen bijna afgerond, en gelukkig allemaal goed verlopen.

De weekenden blijven onze hoogtepunten. We zijn twee weken geleden weer een weekend in Zomba geweest (waar Frank in september de hardloopwedstrijd had). We verbleven deze keer bij Blend, een lodge van Nederlandse eigenaren. We sliepen in een safaritent: een grote tent met twee bedden erin. Toen het 's nachts heel hard regende en onweerde was het wat minder, maar verder een leuke ervaring ;) Een weekend Zomba betekent vooral lekker eten bij Kefi: een Grieks restaurant met fantastisch eten en heerlijke milkshakes! Echt een Westerse ervaring, je ziet daar dus ook bijna alleen maar blanke mensen. Maar zo af en toe is dat best fijn.

Vorige week zijn we met de groep Nederlanders naar Thuchila geweest. Daar zijn wij al twee keer eerder geweest en hebben er toen heerlijk rustig gezwommen. Na een paar flinke regenbuien was het water nu niet meer zo rustig... Enorme stromingen, bizar om dat grote verschil te zien. Gelukkig was er toch nog ergens een rustig plekje waar we konden zwemmen, al was het water wel ijskoud.

We moeten nog drie weken werken en dan hebben we alweer een week voorjaarsvakantie. We voelen ons bevoorrecht met al die vrije tijd hier en genieten daar dan ook volop van. Dat gaan we in Nederland misschien wel het meeste missen :)

Tot de volgende keer weer en sterkte met de winterdip!

Liefs,

Frank en Esther

Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!

Zo vlak voor kerst nog even een update vanuit het warme Malawi. Waar normaal gesproken het regenseizoen begin december begint, is het dit jaar nog altijd niet begonnen… Klimaatverandering is hier nog erger te merken dan in Nederland en dat is niet best voor de oogst. Het hongerseizoen is nu duidelijk aan de gang. Met boodschappen doen wordt er steeds vaker gevraagd door een Malawiaan of je iets voor hem/haar kunt kopen, maar ook bij ons huis wordt er regelmatig gebedeld. Het is sneu om te zien en door de aanhoudende droogte gaat het hongerseizoen nog langer duren dan normaal. Waar we in Nederland het ons niet konden voorstellen dat we ooit zouden bidden voor regen, doen we dit nu bijna dagelijks. Bidden jullie met ons mee?

Het zijn de afgelopen twee weken voor ons persoonlijk ook niet de makkelijkste weken geweest. Terwijl Ellen en Jesper net waren vertrokken, kregen we het bericht dat het niet goed ging met de opa van Frank. De volgende ochtend werden we al gebeld dat opa die nacht is overleden. Allebei de opa’s van Frank verloren in de eerste 4 maanden dat we in Malawi zitten, dit maakt het absoluut niet makkelijk om zo ver weg te zitten.

Doordat het hier zo warm is, beseffen wij ons totaal niet dat het nu al bijna kerst is. Het was dan ook heel raar om sinterklaasgedichten te maken in deze temperaturen. Vorige week hebben wij met Esther haar familie Sinterklaas gevierd en dat was een groot succes! De nadruk lag voornamelijk op de gedichten en die waren dan ook weer van hoog niveau. Morgen vieren we nog een keer Sinterklaas, maar dan met de Putterzoetjes.

Morgen gaan wij ook al kerst vieren, we gaan een weekendje weg naar een accommodatie waar je heel lekker kan eten. Hier gaan we heen met alle Nederlanders die hier bij ons in de buurt wonen. Zondag gaan we ook met deze groep gezamenlijk eten en eerste kerstdag gaan we ergens anders uiteten met de drie studenten die hier nu zijn. Tweede kerstdag zijn we gewoon thuis en gaan we uitgebreid koken voor onszelf, voor zover dat mogelijk is hier. De rest van de week zijn we lekker vrij en luisteren we uiteraard de hele week naar de Top2000!

Met Oud&Nieuw schijnt hier niet zo veel te gebeuren. Wij zullen die avond nog even naar de kerk gaan, waar de hele nacht gezongen en gedanst schijnt te worden. Verder zullen we met Jochanan, de enige student die er dan nog is, ons best doen om het tot 00:00 vol te houden! Al moeten we het eigenlijk zelfs tot 01:00 zien vol te houden, omdat de top2000 dan pas is afgelopen (i.v.m. het uur tijdverschil met Nederland).

De vakantie is nu dus voor ons begonnen. De afgelopen tien weken heeft Esther achter elkaar les gegeven en de kinderen, maar vooral Esther, zijn nu helemaal aan vakantie toe! De thema’s emotie en ruimte zijn de afgelopen weken aan bod geweest en ze hebben veel geleerd! Na de vakantie staan de cito’s op de planning. Een spannend moment, ook voor Esther, want dan is te zien of de kinderen wel iets geleerd hebben de afgelopen tijd!

Bij Frank in het ziekenhuis gaat het rustig verder. Waar hij ooit met chilisaus bezig was, is daar nu al een maanden niks mee gedaan. Frank is nu vooral in het Youth Centre te vinden waar hij meedenkt in het bedenken en organiseren van activiteiten voor de jeugd. Dit gaat allemaal langzamer dan je zou willen, maar beetje bij beetje komen we dichter bij een programma voor de jeugd. Ook is Frank af en toe nog bezig bij maintenance, waar hij dan bij bepaalde opdrachten superviseert. Zo worden er nu voorbereidingen getroffen voor een nieuwe tandartsstoel waarvoor er aansluitingen in de grond gelegd moeten worden. Deze week is de vloer gesneden en een gat gegraven, hopelijk komt de stoel binnenkort vanuit Zuid-Afrika hier in Mulanje aan.

Verder is Frank nog bezig voor World Servants, maar hij heeft er nu ook nog een andere klus bij: de zus van Esther, Marianne, woont al 7 jaar in Oekraïne en gaat daar nu in samenwerking met Shade For Children een huis openen voor kinderen met een special need. Om dit huis te kunnen openen is er eenmalig €365.000 en maandelijks €6.500 nodig. Frank gaat helpen bij de fundraising hiervan. Hij zal bijvoorbeeld helpen bij de bekendmaking van het project, onderhoud van website en andere taken die hij vanuit Malawi kan uitvoeren. Wil je meer weten over dit project? Je kan nu al meer informatie vinden op marianneinoekraine.nl en daar kan je ook direct doneren. Het is natuurlijke een hele mooie kerstgedachte om geld te doneren naar zo een mooi project, dus doe dat zeker!

Zijn er nog bepaalde zaken waar jullie nieuwsgierig naar zijn? Dan kunnen we daar meer over vertellen in onze volgende update! Laat het weten in een reactie, of stuur ons een berichtje.

Vanuit het warme Malawi willen we jullie allemaal gezegende feestdagen wensen!

Bezoek uit Nederland

Hoi allemaal,

Terwijl we dit schrijven, zijn we aan het wachten tot we ons huis weer in mogen. Het huis is net gesprayd met chemicaliën die alle insecten doden. Over 2 uur kunnen we alle spullen weer terug het huis in zetten en hopelijk mug- en kakkerlakvrij wonen.

Afgelopen twee weken hadden we bezoek uit Nederland: Ellen en Jesper (Franks zusje en haar man) waren hier. We hebben erg genoten van de tijd dat ze hier waren. In de weekenden verbleven ze bij ons in huis en doordeweeks zijn ze met onze auto naar wat mooie plekken in zuid-Malawi geweest. Het was erg gezellig om mensen van "thuis" bij ons te hebben en ze alles te kunnen laten zien. De pasgeboren biggetjes bij de buren en de puppy's bij de overburen vielen ook erg in de smaak bij Ellen en Jesper.

Het was bijzonder om te merken hoe wij inmiddels aan bepaalde dingen gewend zijn, waar Ellen en Jesper hun ogen uit keken. Denk aan alle zwaarbeladen fietsen, het continue aangestaard worden en overal het lange wachten.

Naast de gezelligheid die Ellen en Jesper meebrachten, waren we ook erg blij met al het lekkers dat ze meehadden: o.a. pepernoten, chocoladekruidnoten, Nutella, kaas, hagelslag, pesto. Ook hadden ze ons trouwalbum mee en veel lieve kaarten van familie en vrienden. Bedankt daarvoor!

De bewaker die elke nacht voor onze deur zit, was ook blij met bezoek uit Nederland. Ze hadden namelijk fietslampjes voor hem mee, waardoor hij nu zichtbaar is in het donker. En sowieso was het een eer voor hem om de familie van "the big boss" te zien.

Afgelopen vrijdag hebben we ons bezoek uitgezwaaid bij het vliegveld. Nu kijken we uit naar de kerstvakantie (heel de dag top2000 luisteren!). De tijd gaat snel, we zitten hier al meer dan 4 maanden! Voor we het weten is het alweer tijd om naar Nederland te gaan... We proberen dus van elke minuut van dit avontuur te genieten.

Tot snel weer!

Liefs,

Frank en Esther

Huwelijksreis

Hoi allemaal,

Vorige week vrijdag zijn we teruggekomen in ons huis na een geweldige reis door Malawi. Het is een aanrader om eens op vakantie te gaan naar Malawi, want het is een prachtig land!

Met onze eigen auto zijn we 25 september vertrokken naar een safaripark, waar we de eerste twee nachten verbleven. Daar hebben we veel dieren gezien (o.a. leeuwen, olifanten, krokodillen, buffels, nijlpaarden, zebra's). Er sliep zelfs een olifant vlak naast onze boomhut waar wij overnachtten! Na deze goede start van de vakantie, reden we door naar Lake Malawi. We zijn op verschillende plekken langs het meer geweest en op iedere plek ziet het er toch weer anders uit. Uiteindelijk kwamen we aan in Livingstonia, het noordelijkste punt van Malawi waar wij zijn geweest. We hebben daar verschillende activiteiten gedaan, waaronder een flessenopener uit hout gemaakt en Frank heeft zelfs een massage gekregen! Verder genoten we van prachtige uitzichten en de waterval in de buurt. Het enige waar we niet echt aan konden wennen was het composttoilet: een gat met een houten frame eroverheen. Erg milieubewust, maar het zit niet zo lekker...

Na Livingstonia reden we via het meer weer richting het zuiden. De reisdagen waren lang, omdat de weg langs het meer erg slecht is. De hoofdweg is wel van asfalt gemaakt, maar er zitten veel gaten in de weg, waardoor je langzaam moet rijden. Naar de accommodaties toe vanaf de hoofdweg was geen enkele weg verhard, waardoor we daar nog langzamer moesten rijden om onze auto heel te houden. Het was af en toe wat stressen, maar gelukkig heeft de auto het gered.

De reisdagen waren trouwens ook lang door de tijd die we in de file stonden bij een tankstation. Er is een schaarste aan benzine, dus wanneer een tankstation een keer wél benzine heeft, staat iedereen in de rij. In de laatste week was het nog even spannend of we thuis zouden kunnen komen, maar gelukkig hadden we twee dagen voor vertrek weer een volle tank.

Vrijdag 13 oktober kwamen we weer thuis en dat voelde echt als thuiskomen. Fijn om weer in ons eigen bed te slapen, zelf te koken en de andere Nederlanders weer te zien. Het enige mindere waren de kakkerlakken die we tegenkwamen. Afgelopen week zijn we er een heel aantal tegengekomen, het lijkt een echte plaag... Sinds gister hebben we er geen een meer gezien, dus laten we hopen dat het de goede kant op gaat...

Afgelopen dinsdag zijn we weer begonnen met werken: Frank in en om het ziekenhuis en Esther lesgeven. Frank heeft in overleg met de baas van het ziekenhuis besloten om drie dagen in het ziekenhuis te werken (maandag t/m woensdag), omdat het soms erg zoeken is waar hij van betekenis kan zijn. Drie dagen zijn beter te vullen dan vijf. De overige twee dagen in de week kan hij voor World Servants een klus doen, waardoor de dagen zich prima vullen.

Dit was de update weer even voor nu. Bedankt voor alle eerdere reacties en het meeleven, dat doet ons goed!

Liefs,

Frank en Esther